Valoración Base “B” - Temporada 2013-2014
Llevo tiempo queriendo hacer una
pequeña valoración, bajo mi propio punto de vista, de lo que ha sido la
temporada del Base "B" durante la campaña 2013-2014, pero este año, por motivos
varios, me ha costado mucho más que el anterior. Dicen que las cosas es mejor
analizarlas con perspectiva, pero lo que no cuentan es lo difícil que resulta intentar
hacerlo de forma objetiva, cuando lo único que te pasa por la cabeza son
palabras de agradecimiento hacia todas y cada una de las personas que, directa
o indirectamente, han contribuido a formar este maravilloso grupo de jugadoras.
Prometo intentar ser breve, que normalmente estos escritos se me van de las
manos y no quiero que nadie se duerma.
Como muchos habréis oído, mi
intención el año que viene es no continuar entrenando al equipo. Las razones
son puramente personales, simplemente necesito centrar todas mis energías en
los estudios y en definitiva, en mi vida profesional. Si el año que viene
realizo alguna tarea de actividades extra-escolares, será en algún sitio donde
no me vea tan implicado, a nivel de tiempo, pero sobretodo, a nivel emocional,
pues si algo tiene este equipo y toda la gente que lo rodea, es que crea
adicción, en el mejor sentido de la palabra. Sé que no lo comuniqué a los
padres y no me despedí adecuadamente, pero no quería anunciar algo cuando el
equipo estaba en plena competición. También, si soy sincero, hasta el último
momento aún albergaba dudas sobre mi decisión. Además no me entusiasman las despedidas…prefiero
dejarlo en un hasta pronto, pues se que llegado el momento no podré evitar el
ir a ver algunos partidos cuando me sea posible. Así pues no voy a extenderme
más sobre este tema, simplemente deciros que muchas gracias, agradeceros a todos
estos maravillosos años, desde la presidenta, entrenadores, padres, madres,
hermanos, y, sobretodo, jugadoras. Mención especial también para nuestra
delegada Eva. Muchas gracias por todo.
En cuanto a la valoración de la
temporada, lo primero a destacar, como es habitual con estas jugadoras, es la
impresionante mejora que se ha visto a todos los niveles. Lo que a priori se
presentaba como un año difícil, con jugadoras nuevas, bajas importantes y una
nueva planificación de entrenos, ha resultado ser un reto fácilmente superado.
No sólo creo que el tándem de entrenadores Alfonso-Eric ha funcionado, si no
que las chicas se han superado. Si había algo de lo que me quejaba años atrás
era la falta de actitud y concentración, pero creo que este año hemos
demostrado ser un equipo muy competitivo, capaz de pelear todos los partidos y
contra todos los rivales, fueran del nivel que fueran. Y eso sólo se logra con
una actitud predispuesta al trabajo. Además está la mejora en el trabajo
defensivo, algo vital para cualquier equipo y punto clave de toda la
preparación de un equipo de fútbol, gracias a ello ahora somos un equipo rocoso,
difícil de ganar, que pelea hasta el final. Todo ello nos lleva por ejemplo, a que el
entrenador del equipo campeón de liga haya comentado que hemos sido el equipo
que más problemas le ha planteado, con lo cual no puedes sentirte más
orgulloso.
Y a nivel de entrenos es más de
lo mismo. Lo que el equipo hace durante la semana es lo que se refleja luego en
los partidos, y este año los entrenamientos han mejorado mucho, especialmente
estos últimos meses. Evidentemente cada jugadora es diferente y todas tienen
días mejores y peores, días que salen las cosas y otros que no, pero creo que
es algo normal, especialmente en una etapa adolescente como la que están
viviendo o a punto de vivir. Por eso mismo las felicito, van por buen camino.
Como entrenador se agradece cuando las jugadoras saben cuál es el momento de
hacer broma y cuál el de centrarse y trabajar, pues no sólo se saca provecho
del entreno, sino que consigues que ellas aprendan, mejoren y encima,
disfruten.
Es también destacable el hecho de
que durante todo el año muchas de las jugadoras del Base “B” han disputado
partidos con el Base “A”, no sólo mostrando que están al nivel para jugar en
una categoría superior, si no contribuyendo con buenos partidos y goles
importantes. Es esencial que las jugadoras sean capaces de afrontar ese tipo de
retos, de adaptarse a nuevos entrenadores, otros equipos y situaciones
diferentes sin perder la confianza en ellas mismas, pues ello las ayudará a
mejorar no sólo como jugadoras, sino también a madurar como personas.
Por último, como es lógico, el
buen trabajo del que hablábamos se traduce en muy buenos resultados, sobre todo
teniendo en cuenta el nivel de los rivales, la mayoría con jugadoras más
experimentadas y, sobretodo, mayores en edad, y por lo tanto, con mejor
condición física. Así pues, en Liga, el equipo terminó en una nada desdeñable
novena posición, con 22 puntos, 6 victorias, 4 empates y 12 derrotas. El
golaveraje terminó con 47 goles a favor y 69 en contra, siendo Cristina la máxima goleadora con 15 tantos. Si en este primer tramo de
la Liga el equipo compitió en todos los partidos, la guinda del pastel se
consiguió en la liguilla final, una competición donde en principio todos los
equipos partían del mismo nivel. Pero no fue así, las jugadoras mostraron un estado
de forma altísimo, con tres victorias en 3 partidos, 9 puntos, 11 goles a favor y tan sólo 5 en contra. Siendo
en esta ocasión Laia López la máxima
goleadora con 4 goles. En
definitiva, tan bien salió la liguilla, que antes de jugar el último partido ya
nos habíamos proclamado campeonas. Un gran premio para una gran temporada.
Por último, finalizaré con un
pequeño comentario dirigido a cada jugadora individualmente. Espero, como
siempre, que nadie se sienta ofendido por mis comentarios, pues no son nada más
que críticas constructivas hechas con toda la buena fe posible. No puedo acabar
sin antes desearos que este año que en breves empieza sea mejor, si cabe, que
el anterior. Espero que las chicas progresen, mejoren y, sobretodo, que nunca
dejen de disfrutar este deporte que a todos nos apasiona. Es el mejor consejo
que les puedo dar. Mucha suerte a todas!!
Laura Zazo: Laura empezó esta temporada con un gran reto.
Venía de empezar a jugar hacía apenas unos meses en los que ya debutó en
algunos partidillos el año pasado, y necesitaba no sólo adaptarse al equipo,
sino coger confianza y sentirse importante en una posición tan comprometida
como es la de portera. Creo que todos estaréis de acuerdo que necesita nuevos
retos porque ese ya lo ha superado con creces. Ha hecho un año fantástico,
cuajando grandes partidos con paradas imposibles e incluso ha llegado a debutar
con el Base “A”. Sus excelentes reflejos son un gran punto a favor y a medida que
pasa el tiempo va mejorando también en otros aspectos como colocación,
concentración, técnica…Si sigue trabajando y progresando se convertirá en una
verdadera porteraza.
Alba Jiménez: Desde que cogí a este equipo hace 3 años Alba ha
estado conmigo, y durante este tiempo he visto su evolución. Pero lo de este
año ha sido una progresión realmente impresionante, tanto a nivel de juego como
de actitud. Por un lado se ha mostrado como una líder del grupo, con
responsabilidad dentro del campo para sacar las castañas del fuego para el
equipo, mostrando garra y coraje en los momentos más complicados. Pero de lo
que más orgulloso estoy es de su actitud en lo entrenos: mucho más atenta,
participativa e implicada, mucho más madura. Todo ello le ha llevado a ser llamada
varias veces por el Base A, dónde el año que viene va a ser una jugadora
imprescindible. Como todas, tiene un futuro en este deporte esperanzador, pero
debe creer un poco más en sus capacidades, pues calidad tiene a raudales…aunque
ella no me crea cuando se lo digo. También le digo que si sigue trabajando y
progresando como lo está haciendo, no tengo dudas que se convertirá en una gran
jugadora.
Núria Melero: Creo que Núria ha conseguido este año jugar esos
minutos que se le resistieron el año pasado, lo cual ha sido muy beneficioso
para ella. Es una cierre segura, fuerte y con una gran colocación y sentido
táctico, lo cual en fútbol es siempre garantía de éxito. El año que viene se
enfrenta a un bonito reto, el de jugar en cadete-juvenil, compitiendo contra
rivales mayores, más fuertes y experimentadas, reto que creo afrontará sin
problemas. Su responsabilidad y actitud tanto dentro como fuera de la pista son
un gran punto a favor, y no hay duda que conseguirá afianzar esa regularidad en
el juego que hemos empezado a ver y disfrutar esta temporada, en la cual ha
cuajado grandes partidos. ¡Que siga así!
Berta Rey: Berta es una de esas personas que nacen con un
talento especial para el deporte. Y por suerte para el F.S.F. Bon Salvador ha
decidido jugar a futsal. Empezó el año que subiría de su equipo para ayudarnos
en algunos partidos y ha terminado siendo una pieza fundamental del Base B,
dónde además se ha integrado en el vestuario de maravilla. Es capaz no sólo de
jugar en cualquier posición (incluso la hemos visto de portera!) sino de
aportar algo diferente en cada una de ellas. Siempre combativa y peleona, es
una jugadora que puede hacer jugar al equipo tanto de pívot como sacando el
balón desde atrás fruto de su buena visión de juego y calidad; pero además
tiene una capacidad goleadora impresionante. Este año ha sido un punto de
inflexión para ella, en el sentido de tomar contacto con la competición
federada y con rivales más fuertes físicamente y con más experiencia. Si el año
que viene sigue con esta progresión y creciendo como jugadora al ritmo que
estamos viendo, no dudo que se convertirá en un referente no sólo para el
equipo, sino en toda una “jugadora franquicia” del club.
Sandra Díez: De todos los años que llevo entrenando Sandra ha
sido la jugadora que más me ha impresionado. Llegó en pretemporada sin apenas
haber jugado nunca al fútbol y ha acabado la temporada no sólo jugando a un muy
buen nivel, sino además, siendo una de las goleadoras del equipo. Pero mi
sorpresa no viene de esto, sino del hecho que desde el principio ya se veía que
sería así. Debido a su capacidad de trabajo y sacrificio, su compromiso con el
equipo, la valentía de seguir intentando las cosas sin miedo a fallar, y,
sobretodo, la rapidez con que ha asimilado cuestiones que al resto de
futbolistas (entre los que me incluyo) nos cuesta asumir, era previsible que
algo así pudiera ocurrir. Creo que ha hecho una temporada fantástica y creo
también que esta progresión no se estancará, sino todo lo contrario, temporada
tras temporada veremos a una Sandra mejor. ¡Sigue así!
Laia López: Laia es una jugadora excepcional en todos los
sentidos. Creo que no es la primera vez que digo que a todo entrenador le
gustaría que todas sus jugadoras fueran como ella. Dentro del campo es una jugadora
muy rápida, técnica, sacrificada y trabajadora tanto en ataque como en defensa;
además, pese a que aún se pone un poco nerviosa en la toma de decisiones de
cara a puerta, este año se ha destapado como goleadora, que era uno de los
temas pendientes la temporada pasada. Pero además es una jugadora madura a la
hora de trabajar, responsable, con una actitud siempre positiva y de esas que
hacen piña dentro de un vestuario. Disfruta de este deporte y eso se nota. Creo
que una de las mayores virtudes que tiene es saber recibir las críticas siempre
con una sonrisa, pues sabe que son constructivas, y eso, sobretodo en gente de
esta edad, es toda una señal de madurez. Creo fervientemente que tiene nivel
para jugar y destacar en los mejores equipos, pues es una jugadoraza y no puedo
sino deshacerme en elogios hacia ella.
Esther Rubio: Esther siempre ha sido una jugadora diferente.
Lleva jugando desde muy pequeñita y eso, unido a su innata picardía la hacen
ser una jugadora que siempre destaca y con un juego muy vistoso. Pero una de
las cosas que más sorprende de Esther es que a pesar de llevar tantos años
jugando, nunca ha dejado de progresar. Este año tenía un gran reto por delante,
el de sacrificarse tanto en tareas defensivas como lo hacía en ataque. Y creo que
lo ha superado. Hemos visto esta temporada una Esther totalmente diferente,
mucho más implicada en defensa, con intensidad y garra, y sin perder en ningún
momento la frescura en ataque. Es además una jugadora de las que se tiran el
equipo a la espalda para intentar ganar los partidos y que siempre rinde en
momentos decisivos. Pero su mejora de esta temporada no se ciñe únicamente al
trabajo dentro del campo. Tengo que felicitarla, especialmente los últimos
meses del año, por su gran rendimiento y trabajo en los entrenos. Espero que el
año que viene siga esta línea, que estoy seguro la llevará ser una pieza
fundamental jugando en la máxima categoría con el Base A.
Sara Álvarez: Sara se ha encontrado este año en una situación
parecida a la de Berta. Ambas entrenaban con su equipo pero jugaban algunos
partidos con el Base “B” cuando era necesario. Personalmente creo que no sólo
ha realizado ese papel de apoyo, sino que se ha integrado totalmente en la
plantilla. Sus compañeras han visto que pese a su juventud, es una chica que
siempre cumple. Más de una vez nos ha dejado asombrados esta temporada peleando
por balones contra chicas que le sacaban dos cabezas…y superándolas. A parte de
esa intensidad, Sara es una jugadora muy inteligente, que suele decidir siempre,
con mucho criterio, que es lo que debe hacer en cada momento. Nunca se
complica, siempre acierta y tiene un sentido táctico impresionante para su
edad. Todo ello, como entrenador y también como jugador puedo asegurar que es
muy difícil de lograr. Su paso este año por el Base “B” le ha servido para
coger experiencia, y para encarar el año que viene como uno de los puntales de
este equipo.
Raquel Martín: Creo que este año ha sido una temporada muy
importante para la formación de Raquel como deportista. Pese a que ha tenido
muy mala suerte con lesiones que le han tenido apartada del equipo algunos
partidos (a cuidarse esos tobillos!!) creo que su progreso ha sido evidente. Ha
dejado de ser la novata del equipo y ha empezado a jugar con mucha regularidad,
tanto en minutos como en nivel. Ejemplos son los partidos de los últimos meses,
dónde cuajó grandes actuaciones, a destacar contra el Vallirana dónde fue un
obstáculo infranqueable para el equipo rival. Es una jugadora muy nerviosa,
pero cuando se centra sabe sacar provecho de ese nerviosismo, siempre atenta a
replegar rápido para cortar contraataques del equipo rival, lo que creo es una
gran virtud. Además, este año ha empezado a coger confianza con el balón en los
pies y eso se ha visto en jugadas con criterio, sabiendo pisar el balón cuando
la jugada lo requería, buscando el pase a la compañera mejor situada…Estoy
contento por ella y le invito a seguir trabajando para progresar. El año que
viene será una de las mayores del equipo y deberá asumir un rol más de
liderazgo. Creo que le irá muy bien y me gustaría decirle que siga esforzándose
por mejorar, tanto en partidos como en entrenos, pues estoy convencido que al
final conseguirá, entre otras muchas cosas, deleitarnos con ese golazo que sé,
lleva tiempo buscando.
Marina Fabra: Marina se encontraba al inicio de la temporada
en una situación parecida a la de Núria. Las dos no disputaron el año pasado
todos los minutos que hubieran sido necesarios y éste año necesitaban sentirse
jugadoras importantes. Y lo han conseguido. Siendo Marina una jugadora con
técnica, velocidad y garra no era difícil imaginar que lo conseguiría. Llevando
tan sólo dos años en este deporte resulta asombroso el nivel que ha mostrado.
Es una líder del equipo, tanto en el campo como fuera de él. Una jugadora muy
completa, con una gran técnica, atlética, generosa con su trabajo para el
equipo y con gol. Sé que además es una jugadora exigente consigo misma, pues es
de las pocas que lamenta no haber rendido al nivel que ella esperaba incluso
cuando el equipo ha ganado con facilidad, y esta auto exigencia es positiva
porque siempre peleará por mejorar y progresar. El año que viene será un año
duro pero emocionante para ella, pues pasa a jugar ya en categoría
cadete-juvenil, aunque sabiendo como sé, que reúne todas las características
para ser una gran jugadora, si sigue progresando cómo hasta ahora, no dudo que
lo será y podrá jugar en esa categoría sobradamente.
Cristina Pérez: Cuando entras a conocer el mundo del futbol
siempre te percatas que hay gente que parece haber nacido con un balón bajo el
brazo, y Cristina es una de ellas. Llegó después de pretemporada y fue un
regalo para el equipo. Su habilidad con el balón es sencillamente impresionante
además de su gran disparo, y lo único que necesitaba era coger forma y
adaptarse al futsal, pues no todo consiste en saber regatear y marcar goles.
Con el tiempo ha ido consiguiendo ambas cosas. Y lo sorprendente es que tiene
un margen de mejora increíble, con lo cual puede llegar a convertirse en una
verdadera fuera de serie. Como muestra, ha sido una de las jugadoras más
destacadas del año y ha jugado bastantes partidos con el Base “A”, dónde se ha
ganado con creces el puesto para el año que viene.
Paula Gutiérrez: Paula este año ha podido disputar muy
pocos partidos con nosotros. A pesar de ello creo que en los que ha disputado
ha conseguido reforzar una de las cosas que se le pedían en años anteriores,
que no es otra que el acierto de cara a gol. Pese a jugar pocos encuentros, en
casi todos ellos ha acabado marcando, y eso como pívot es importantísimo.
Siendo como es una jugadora con unas condiciones increíbles (rápida, buen
disparo, defensivamente muy fuerte…) puede llegar a ser una excelente
futbolista. Yo le animo a intentarlo.
María Valderrama: He de reconocer que como entrenador siempre
he sentido predilección por el juego de María. Sencillamente creo que no hay
nadie en el club que vea el fútbol como ella. Tiene técnica, una visión de
juego excelente y además es muy inteligente, con lo cual con ella en el campo
sabes que la circulación de pelota va a ser fluida. Es una jugadora de las que
hace jugar e intervenir a sus compañeras en el juego. Y sin embargo, no descuida
el trabajo defensivo, siendo un verdadero incordio para las jugadoras rivales
cuando presiona. Creo que este año, a pesar de que por varias circunstancias
empezó a coger forma más tarde que el resto, ha sido un año excelente, habiendo
jugado algún partido y marcado goles con el Base “A”. Como entrenador estoy muy
contento de su trabajo y de su manera de ser, pues pocas son tan responsables
como ella. Se agradece que haya jugadoras como ella en un vestuario. Y como
espectador, el año que viene, siguiendo la progresión que lleva, espero
disfrutar y asombrarme más si cabe con su excelente manera de jugar.
En fin, espero que el año que empieza ya mismo sea excelente
para todas. Mucha suerte!!
Erick.-
1 Comments:
Moltes gràcies Erick per aquesta valoració, com sempre, super bé.
Com a delegada del base B d'aquest dos últimas anys, aprofito per despedir-me doncs el proper any ja no ho seré.
Per a mí ha estat una experiència molt enriquidora compartir el vestuari i els partits amb aquestes noies,… no cal dir que la intensitat en que es viuen els partits desde la pista és molt superior al que es viu en les grades.
Agraïr als entrenadors el haver confiat en mi i dir-vos, jugadores i entrenadors, que us aprecio molt i que us dessitjo per a la propera temporada molts èxits personals i esportius.
Fins aviat.
Eva
Publicar un comentario
<< Home